szpital...

Nie pisałam ale tego dnia co mieliśmy iść do szpitala, w końcu tam nie trafiliśmy. W środę z samego rana miałam telefon, że na oddziale panuje rota wirus i przesuwają nam chemię na poniedziałek. Kazali mi jeszcze w niedziele zadzwonić aby się upewnić czy aby na pewno sytuacja na oddziale została opanowana. Po niedzielnym telefonie okazało się, że możemy w poniedziałek pojawić się oddziale. Jak zwykle powrót na oddział okazał się dla mnie mega stresem. Bałam się nowych "newsów". Podświadomie przeczuwałam, że czekają mnie nie za dobre wieści i się nie pomyliłam. To jest po prostu straszne. Nie mam nawet sił by to opisywać. Filipek średnio dobrze zniósł tą chemię. Pojawiły się luźne kupy, wymioty. Nic przyjemnego. Przez jeden dzień był apatyczny. Jak zasnął o 17-ej tak obudził się na drugi dzień o 8-ej. No ale cóż się dziwić, to świństwo nie jednego zwaliłoby z nóg. I tak nie mamy co narzekać. Jak patrzę na innych, co chwilę jakieś spadki morfologii, grzyby, bakterię, kilkunastodniowe reżimy. Co niektórzy się cieszą jak po paru tygodniach zamknięcia w sali uda im się na 3 dni jechać do domu i wracają na następną chemię, po której zaś reżim. Nasze 4-6 tyg. pobytu w domu to po prostu raj na ziemi. No i poza tym wyszłam ze szpitala z cudowna wiadomością, wywalczyłam wcześniejszy termin na obrazowanie. Kontrolny rezonans mamy wyznaczony na 22 maja, akurat na dzień urodzin mojego młodszego synka. Może to na szczęście? Boję się jak nie wiem co, i to teraz a co będzie w okolicach 20-tego? Prosimy o MEGA kciuki i pozytywne fluidy. Będzie dobrze, prawda?